[Geert Paes]

Pfff … wat een case, Kim!!

Ik moet zeggen dat ik zelf nog nooit iets gelijkaardig heb gezien, dus ik hoop dat er misschien andere collega s zijn die dit al eens eerder hebben gezien en je kunnen helpen. Fijn dat je er foto s hebt bijgestoken, want die tonen wel heel mooi hoe duidelijk dat er oedeem aanwezig is! Dat is wel echt behoorlijk uitgesproken he!! En zo raar dat dat steeds weer vanzelf lijkt weg te gaan. Ik vermoed dat de korstige huidletsels telkens secundair aan de erge zwelling ontstaan? Ik vermoed dat dat ergens veroorzaakt zal zijn door druknecrose van de huid ofzo, maar als je daar meer info over zou willen hebben, zou je er uiteraard altijd eens een huidbioptje van kunnen nemen.

Mijn bedenkingen wat die oedemen betreft:

1) Kan er sprake zijn van telkens kleine veneuze microthrombi die de bloedafvoer van dat betreffende gebied belemmeren?? Ik heb dat wel al gezien bij aanwezigheid van 1 thrombus, maar nog nooit zo op en afgaand op verschillende plaatsen. Maar het kan wel nuttig zijn om op het moment van zo n zwelling eens een volledig stollingspanel (aPTT, PT, d-dimeren, fibrinogeen) te doen om te kijken of er daar iets van aanwijzingen zijn voor een mogelijke thromboembolie.

2) Gaat het hier om een veralgemeende vasculitis? Ook daarvoor vind ik het een heel rare presentatie en vind ik het heel raar dat dat dan op en af zou gaan. Het is jonge Britse Korthaar en zijn MCV is ook wat laag. Zit dit katje toch met een rare presentatie van FIP? Ik heb nog nooit FIP op dit soort manier gezien, maar zeg nooit nooit .. Als het een heel gemotiveerde eigenaar is dan zou je evt PCR voor corona antigen kunnen laten uitvoeren op fijne naaldaspiraten van lever, milt en mesenteriale lymfeknopen. Uiteraard kan je, zelfs als het om FIP zou gaan, de diagnose op die manier nog missen en ik moet ook heel eerlijk zijn dat er geen andere zaken aanwezig zijn die wijzen in de riching van FIP, maar puur op basis van het signalement zou ik het wel ook niet durven uitsluiten ..

3) Gaat het hier om congenitale arterio-veneuze malformaties? Komt zeer zelden voor bij honden en katten en er is in de literatuur niet veel over te vinden, maar die kunnen ook perifeer oedeem veroorzaken. Meestal is dat dan wel blijvend en ik zou niet onmiddellijk verwachten dat dat zo op en af gaat en telkens op een verschillende plaats is, dus ook weer dit is iets waarbij het beeld niet volledig past. Indien je stollingsstoornissen hebt uitgesloten en evt verdere diagnostiek voor FIP hebt gedaan dan zou je kunnen overwegen om ze door te sturen naar Gent eventueel voor een CT angiogram. Zoals gezegd: ik vind het wel echt vergezocht dat het dit zou zijn, dus ik ben maar hardop aan het nadenken 😉

4) Ten laatste (en misschien wel het belangrijkste ;-)): hoe zit het met het hart van deze kat?? Misschien is het toch ook de moeite om eens een echocardio te laten uitvoeren. Soms hebben ze bij HCM niet onmiddellijk duidelijke afwijkingen bij auscultatie en op RX thorax. Moest deze kat nu toch met HCM zitten en wat linker atrium vergroting dan zou dat natuurlijk een mogelijke oorzaak kunnen zijn voor thrombose. Dus ik zou zeker een echocardio overwegen bij dit katje.

Ik hoop dat er nog collegas zijn die verder wat raad kunnen geven. Heeft iemand iets gelijkaardigs al eens eerder gezien?? Of heeft iemand een extra idee?? Laat het dan even weten 😉

[Geert Paes]

He Sanne,

Heel lastig geval!! Vooral omdat je zit met een eigenaar die niet veel meer wil doen …

Er zijn twee mogelijke oorzaken voor het mogelijk niet reageren op de enrofloxacine:

1) de hond heeft een andere ziekte dan ulceratieve colitis

2) de hond heeft ulceratieve colitis, maar de e.coli is resistent aan de enrofloxacine

Ik denk dat het tweede meest waarschijnlijk is (er komt veel resistentie voor bij de E.coli`s). Ik zou je aanraden om nog even contact op te nemen met de patholoog die de biopten heeft bekeken en met hem/haar de pathologie overlopen en vragen of hij/zij zeker is dat het hier om ulceratieve colitis gaat. In de ideale wereld wil je bij ulceratieve colitis kunnen bevestigen dat het effectief gaat om aanwezigheid van E.coli in de macrofagen van de colon mucosa. Dit kan de patholoog doen op basis van immunohistochemie en/of FISH. Je kan aan de patholoog vragen om nog bijkomend immunohistochemie te doen om te bevestigen dat er intracellulaire E.coli s aanwezig zijn (en dus je diagnose van ulceratieve colitis tgv invasieve E.coli te bevestigen). De meeste laboratoria in Belgie bieden geen FISH aan, maar je kan wel de paraffine coupes opvragen en opsturen naar de UK (labs@langfordvets.co.uk). Bij Langfordvets in de UK doen ze FISH voor 65 Britse pond (dus iets van 80 euro). Moest immunohistochemie dus niet mogelijk zijn dan zou je ook nog altijd die FISH test kunnen laten doen. Ik zou zeker aanraden om de eigenaar te proberen overtuigen om op het minst nog die bijkomende test(en) te laten uitvoeren zodat je tenminste 100% zeker bent van je diagnose.

Bijkomend zou het dan absoluut aangeraden zijn om nog een bioptje van de colon mucosa te nemen om daar een cultuur en antibiogram te laten op doen. Het is nl zo dat zeer veel E.coli s al multiresistent zijn en een recente studie (zie hier: Escherichia coli-associated granulomatous colitis in dogs treated according to antimicrobial susceptibility profiling – PubMed (nih.gov)) heeft aangetoond dat wanneer je je antibioticum keuze doet op basis van het antibiogram dat er goede resultaten bekomen kunnen worden. Ik veronderstel dat deze eigenaar niet zal willen dat je een nieuw biopt gaat nemen. Wat ik in dit geval zou aanraden is om het volgende te doen: zorgen dat het rectum van de hond zo leeg mogelijk is (alle ontlasting eruit halen met je vinger ;-)) en dan met een steriele swab zo diep mogelijk naar binnen gaan en voorzichtig langs de wand van de darm bewegen en dat opsturen voor cultuur. OPGELET: het is mogelijk dat je hier een mengcultuur gaat terugkrijgen en dat je geen info gaat krijgen over de E.coli, maar de hoop is dat het labo toch een E.coli kan isoleren en je een antibiogram kan geven zodat je toch een beetje meer weet over mogelijke gevoeligheid van de E.coli. Het is uiteraard beter om een cultuur op een biopt van de colonwand te doen (want dan heb je effectief de intracellulaire E.coli), maar als de eigenaar dat niet ziet zitten dan zou ik het proberen met een swab.

Gebaseerd op de studie die ik hierboven heb vermeld, was het meest gebruikte antibioticum bij honden met ulceratieve colitis die een resistente E.coli hadden Meropenem (10 mg/kg subcutaan 2/dag gedurende 6 weken) of Doxycycline (10 mg/kg per dag gedurende 6 weken). Meropenem is SUPER duur en is een humaan antibioticum dat eigenlijk alleen maar gebruikt mag worden wanneer er echt geen andere optie is. Ik vind het niet verantwoord om Meropenem in te zetten tenzij je een cultuur en antibiogram hebt dat toont dat echt niets anders mogelijk is. Sowieso denk ik dat het omwille van de hoge kostprijs waarschijnlijk voor deze hond geen optie is. Hopelijk is doxycycline nog een optie bij deze hond. In andere studies wordt er soms ook nog vermelding gemaakt van rifampicine, clarithromycine en ciprofloxacine. In sommige gevallen werkt ook florfenicol. Maar voor al deze antibiotica is er ook al veel resistentie … Soms is een combinatie van meerdere antibiotica nodig. Ik zou sowieso aanraden om eerst te proberen om 1) te bevestigen dat het hier om ulceratieve colitis met intracellulaire E.coli gaat en dan 2) een cultuur en antibiogram te krijgen en dan van daaruit verder te gaan. Mits de juiste behandeling zal ongeveer 75% van honden met ulceratieve colitis goed reageren op behandeling. Bijkomende behandelingen die nog kunnen helpen zijn een vezelrijke voeding (evt kan je ook psyllium toevoegen aan de voeding om het vezelgehalte te verhogen) en soms kunnen sulfazalzines ook helpen.

Zo, dat was het 😉 Hahahaha, geen kort en snel antwoord, maar hopelijk kan je hiermee verder!!

[Geert Paes]

He Puck,

Dit zijn zo`n vervelende gevalletjes!! Ik zou me in dit geval nu wel zorgen maken over die gestegen nierwaarden. Wat was het soortelijk gewicht van de urine op dit moment (even zeker zijn dat het om een renale azotemie gaat, maar dat zal waarschijnlijk wel). En was er verder nog iets te zien in de urine (pyurie, hematurie, proteinurie etc?). Van hoe lang geleden was het vorige bloedonderzoek (toen de nierwaarden nog volledig normaal waren)? De vraag is natuurlijk of deze hond toch geen chronische pyelonefritis. Ik zou in dit geval een kweek met antibiogram doen. Ik zou in dit geval ook gaan behandelen, omdat ik zou willen weten of die nierwaarden mogelijk verbeteren met behandeling van de infectie. Als eerste keuze kan je gaan voor amoxicylline of amoxi-clav in afwachting van de kweek resultaten. Op basis van die resultaten moet je dan misschien je antibiotica gaan aanpassen. Ik zou een week na het starten van de antibiotica de kweek opnieuw herhalen (toch zeker zijn dat hij nu negatief is) en op dit moment ook de nierwaarden herhalen (in de hoop dat deze verbeteren met behandeling). Qua duur van behandeling vind ik het heel moeilijk om te zeggen … Als we kijken naar de consensus richtlijnen dan raden ze bijna nooit langere behandeling dan 2 weken aan. In mijn ervaring heb ik er wel al gezien die langer nodig hebben .. Was het bij deze hond echt steeds een e.coli en nooit een andere bacterie? Dan is de vraag toch of die bacterie niet ergens persisteert (bv. in het nierbekken). Ik durf dan soms wel minstens 4 weken te behandelen. Verder is het enorm belangrijk dat jullie helemaal zeker zijn dat er niets meer speelt (hematologie, biochemie, elektrolyten, evt toch nog een contrast urogram (maar kans is groot dat er daar niet veel uitkomt) of indien het een zeer gemotiveerde eigenaar betreft zelfs meer ideaal een vaginocystoscopie om te zien of er daar toch niet iets speelt. Zeker indien de voorgeschiedenis niet helemaal duidelijk bij deze hond zou zijn (bv. laattijdig geadopteerd en sinds begin al klachten met urinewegen).

Hopelijk kunnen jullie hier verder mee!!

Succes!

Geert

[Geert Paes]

He Puck,

Ik zou zeker het vrije T4 bij deze kat eens laten bepalen. De kat is klinisch zeker sterk verdacht van hyperT4 (ook al heeft hij geen palpabele nodule). Het is mogelijk dat zijn totaal T4 wat verlaagd is doordat hij mogelijk bijkomend ook beginnende nierziekte heeft. In dit geval zou je wel verwachten dat het vrije T4 gestegen is (het vrije T4 heeft een sensitiviteit van 98% voor de diagnose van hyperT4, dus het vrije T4 is bij 98% van de katten met hyperT4 gestegen). Ik zou daarmee starten. Hopelijk komt dat afwijkend terug en heb je een verklaring voor het gewichtsverlies bij deze kat. Je hebt het meeste namelijk reeds uitgesloten. Het kan natuurlijk zijn dat de PUPD het gevolg is van beginnende nierziekte, maar ik vind het wel raar dat de kat daardoor al zoveel gewicht verloren zou hebben terwijl zijn nierwaarden goed zijn en zijn eetlust goed is. Verder zou ik zeker ook de bloeddruk eens bepalen bij deze kat en indien nog niet gebeurd FIV en FeLV uitsluiten. Succes ermee!

Geert

[Geert Paes]

Nog even in aansluiting na mijn interview met Kris Gommeren:

Dit is vooral interessant voor dierenartsen uit Belgie:

Bloedproducten (packed red blood cells en fresh frozen en frozen plasma) kan je nu ook bestellen/afhalen in de kliniek kleine huisdieren in Luik. Een zakje kost er 250 euro. Het is vaak het gemakkelijkste en het goedkoopste om de eigenaar zelf even tot Luik te laten rijden om het bloedproduct op te halen. Dit kan 7 dagen op 7 en op elk moment van de dag (dus ook `s nachts!). Meer info over de bloedbank vind je terug op de website http://www.bsanimal.be

De bloedbank hoopt in de toekomst ook een afnamecentrum te hebben in Antwerpen. Hou hun website dus zeker in de gaten!

[Geert Paes]

Ik geef ook nog graag dit even mee (toevallig heeft een collega van me net met Esther Plantinga gesproken over orale supplementatie van cobalamine en dit was haar concrete advies):

• Producten:

• Solgar (= cyanocobalamine, zoals in de papers)

• 100, 500 of 1000 mcg beschikbaar dus dan kun je nog een beetje leuk doseren
• Etos heeft ook een cyanocobalamine maar enkel 1000 mcg

[Geert Paes]

He Anouk,

Wat moeilijke beslissingen he!!

Een scoop van 150 cm en 8.5 mm breedte is zeker een goede all round scope voor maagdarm endoscopieen. Een werkkanaal van 2 mm is helaas inderdaad wel klein … Dat is echt zon beetje de minimale grootte die je qua werkkanaal wil hebben. Uiteraard, hoe kleiner het werkkanaal, hoe kleiner je biopten ook zullen zijn. Maar het kan zeker mogelijk zijn dat je toch evenzeer nog mooie en representatieve biopten kan nemen, dus ik zou deze scoop zeker niet uitsluiten (zeker als je zegt dat het prijsverschil met de silverscope zo groot is). Ik ben tegenwoordig verwend omdat ik de laatste jaren steeds de silverscope kon gebruiken, maar ik heb daarvoor ook jaren gewerkt met scopen die maar een werkkanaal van 2 of 2.2 mm hadden). Het is ook een beetje wat je gewoon bent natuurlijk. De silverscope heeft het zon beetje allemaal, maar dat reflecteert zich dan ook in de prijs.

Is er een mogelijkheid dat je de scoop zou mogen uitproberen? Dat laten firma`s soms wel toe. Zelfs al is het maar dat je de scoop zou uitproberen op een paar lijken, gewoon om te kijken of je ietwat degelijke biopten krijgt (je mag me gerust een foto van de biopten sturen ;-))

Je zal dan bij de materiaalkeuze wel idd altijd rekening moeten houden dat het door een 2 mm kanaal past. Verkoopt deze firma zelf ook materiaal (biopsie tangetjes, forceps, snare etc?). Belangrijk zeker ook om duidelijk met je clinical director te spreken over de langere termijn toekomst. Want het zou zonde zijn om nu allemaal 2 mm materiaal te kopen om dan in de toekomst toch te upgraden naar een scoop met een groter werkkanaal en dan allemaal nieuw materiaal te moeten aankopen (al kunnen die kleinere instrumenten uiteraard ook prima gebruikt worden door een groter werkkanaal).

En wat bedoel je exact met de kleinere (60 cm) scoop die ze hebben liggen?? Ik vermoed dat dit gewoon een scoop is die in 2 richtingen beweegt en niet in 4, dus dat je deze sowieso alleen maar voor bronchoscopie kunt gebruiken en niet voor maagdarm of ben ik fout? Welke diameter heeft deze scoop en welke diameter heeft het werkkanaal? En is dit een fiberscoop of een video endoscoop? Je kan zeker een scoop voor zowel maagdarm- als bronchoscopie gebruiken, maar voor maagdarm scopie moet hij sowieso in 4 richtingen kunnen bewegen en je moet hem dan iedere keer voor je een bronchoscopie doet steriliseren (dus dan wel liefst een type scoop dat in de autoclaaf mag of waarbij ze een goed sterilisatie protocol hebben zodat je hem zeker tussen een maagdarmscopie en bronchoscopie volledig steriel kan maken).

Laat maar weten indien je nog vragen hebt!

Geert

[Geert Paes]

He Anouk,

Ik vrees dat het heel moeilijk zal zijn om een scoop te vinden waarmee je zowel bij katten, kleine honden en grote honden zowel maagdarmscopie als bronchoscopie kan doen. Wat betreft de maagdarmscopie vind ik de Storz Silverscope de beste all round scope. Hiermee kan je eigenlijk alles van maagdarmscopie uitvoeren, want hij is lang genoeg voor grote honden en dun genoeg voor katten en kleine honden (ik heb vorige week nog een hondje van 2.2 kg gedaan met deze scoop, maar moet wel zeggen dat het bij dat klein formaat me alleen maar gelukt is tot in het meest proximale deel van het duodenum te geraken, maar goed, die mini gevalletjes komen ook niet zo vaak voor).

In principe kan je de silverscope gebruiken voor bronchoscopie in grote hondenrassen, maar om heel eerlijk te zijn, werkt zo`n heel lange endoscoop heel vervelend in de luchtwegen. Om deze reden zijn de bronchoscopen vaak ook een stuk korter (meestal 70 cm max).

Ik zou als ik jou was een aparte scoop voor bronchoscopie aanschaffen en dan voor de bronchoscopie voor een fiberscoop gaan (die zijn goedkoper) en dan best voor eentje die qua diameter dunner is dan 5 mm (bv. 3.8 mm), want dan kan je de scoop voor zowel katten, kleine honden als grote honden gebruiken. Deze hele dunne scopen (degene de je nodig hebt om bronchoscopie bij katten te doen) bestaan ook alleen maar in fiberscopen en die zijn altijd te kort en met een te klein werkkanaal om maagdarmscopie te doen.

Helaas, als je dan ook rhinoscopie wilt doen, zit je wel nog met een derde scoop, omdat je hiervoor een rigiede scoop nodig hebt. Sowieso kan je wel bij heel veel dieren ook gewoon blind biopten nemen van de neus (en om heel eerlijk te zijn, neem ik bij de kleinere dieren sowieso meestal de biopten blind, omdat je dan gemakkelijker wat grotere biopten krijgt).

Groetjes,

Geert

[Geert Paes]

We zien inderdaad heel vaak bij dieren met IMHA dat ze echte en overdreven monocytose en ook neutrofilie hebben. Heel vaak als je naar het bloeduitstrijkje van deze dieren gaat kijken, zie je heel veel onrijpe cellen zoals bv. staafkernige neutrofielen en soms zelfs andere voorlopers van de witte bloedcelreeks. Het is inderdaad zo dat we dit vooral bij honden veel zien, maar bij katten kan het ook. Nu moet ik wel zeggen dat wanneer we dit zien, het meestal ook gepaard gaat met een uitgesproken reticulocytose. En dat we dan dus eigenlijk zien dat het beenmerg gewoon heel erg reactief is en reageert op de hemolyse. Bij honden hebben studies ook gevonden dat een erge neutrofilie kan samenhangen met weefselnecrose en dat dit geassocieerd kan zijn met een slechtere prognose. Bij mijn weten is dit bij katten niet gerapporteerd. Maar ja, dus lang antwoord kort, je kan zo`n monocytose en neutrofilie zeker gaan zien bij dieren met IMHA.
Ik wil in aansluiting hierop ook nog even zeggen dat wanneer het toestel een erge monocytose geeft het ALTIJD aangewezen is om naar bloeduitstrijkje te kijken. Het toestel gaat heel vaak andere gekernde cellen (bv. staafkernige neutrofielen, blast cellen etc) foutief als monocyten zien.

[Geert Paes]

Transfusie producten: Ik weet nog niet helemaal het fijne van of er in
Luik nu een bloedbank is die ook bloedproducten aan dierenartsen levert.
En ik kan er inderdaad online ook niets over terugvinden. Ik ga
binnenkort Kris Gommeren interviewen en hij wilde vooral heel graag
spreken over de bloedbank, dus ik ben vrij zeker dat het inderdaad zo is
dat je nu (of in de nabije toekomst) bloedproducten vanuit Luik naar je
praktijk kan laten komen. Luister dus zeker op 17 augustus (of achteraf)
naar de podcast met Kris Gommeren, want dan gaan je vragen beantwoord
worden 😉 In tussentijd is sowieso de Nederlandse bloedbank
(https://evbn.nl/dierenartsenpagina/) ook altijd een optie. Zij leveren
ook aan Belgie. Wat betreft de bewaring van de producten:
– Vers HEEL bloed (dus niet afgecentrifugeerd en gesplitst in plasma en
packed red blood cells) kan je 21 dagen bewaren in de frigo.
– Packed red blood cells (dit zijn dus enkel de rode bloedcellen die
afgesplitst zijn van het plasma): kan je (beetje afhankelijk van het
bewaarmiddel dat er bij zit) tot maximum 42 dagen bewaren in de frigo
– Plasma: hierbij heb je FRESH frozen plasma (dit bevat ALLE
Stollingseiwitten) dat moet onmiddellijk na afname (binnen de 6 uur)
ingevroren worden en kan dan gedurende een jaar in de diepvries bewaard
worden –> eenmaal dit ontdooid wordt en terug ingevroren wordt, wordt
het FROZEN plasma (bevat alle stollingseiwitten met uitzondering van
factor VIII en von willebrand factor) kan gedurende 5 jaar in de
diepvries bewaard worden.
Voor meer info over bloedtransfusies verwijs ik graag naar het laatste
deel van de cursus anemie bij honden en katten: hoe kom ik tot een<br>correcte diagnose

[Geert Paes]

Als er bij deze dieren sprake is van ijzer tekort (bv. laag retic-hgb, laag MCV, laag MCHC, laag ferritine) dan is supplementatie met ijzer zeker aangewezen. Ijzer kan zeer bitter zijn en niet alle katten zullen het even graag oraal opnemen. Ook kan het leiden tot maagdarmklachten wanneer je het oraal geeft. In deze gevallen is het dan inderdaad beter om injecties te geven. In bijlage vind je een documentje dat de verschillende medicijnen voor ijzersupplementatie samenvat. Ik moet dit document nog steeds toevoegen aan het platform, maar hier is het alvast 😉

IJzer-Supplementatie-bij-hond-en-kat.pdf 122 KB PDF - Klik ombekijken

Opties

• Kopieer download link

[Geert Paes]

De dosis die ik meestal maximaal aanhoud is 10 mg/kg 2x/dag. Het is inderdaad zo dat voor de behandeling van Giardia een hogere dosis (25 mg/kg 2x/dag gedurende 7 dagen) nodig is. Ik raad meestal aan om Giardia te behandelen met Fenbendazole (50 mg/kg 1x/dag 5 dagen wel, 10 dagen niet en dan weer 5 dagen wel). Metronidazole is een antibioticum en we zouden eigenlijk het gebruik van antibiotica zoveel mogelijk moeten proberen te vermijden.

[Geert Paes]

Hangt er een beetje vanaf hoe betrouwbaar je ontlastingsonderzoek is. Als je bv. het onderzoek hebt gedaan op een mengmeststaal (ontlasting van 3 dagen bij elkaar opgevangen en samen onderzocht) dan gaat je uitslag betrouwbaarder zijn dan wanneer het enkel een onderzoek is op ontlasting van 1 dag. Dit omdat veel parasieten intermitterend uitgescheiden worden en je dus vals negatieve uitslagen kan hebben wanneer je enkel de ontlasting van 1 dag onderzoekt. Verder moet je wat betreft Giardia ook rekening houden met het feit dat niet elke test even betrouwbaar is. Vooral flotatie (en dit is de meest uitgevoerde test) heeft een lage sensitiviteit voor Giardia en vals negatieve resultaten komen voor. Ook de Giardia SNAP kan vals negatieve resultaten geven. Voor meer info over welke test het meest betrouwbaar is voor Giardia verwijs ik graag naar de kennis database (Welke diagnostische test is het meest betrouwbaar voor Giardia infecties bij honden?)

[Geert Paes]

He Puck,

Echt een moeilijk gevalletje!! De kat zal sowieso wel beginnende nierziekte hebben en dit zal vermoedelijk wel de hypertensie verklaren en waarschijnlijk ook de PUPD. Ik blijf het wel raar vinden dat de kat daar dan zoveel van zou vermageren. Ik zou misschien toch ook nog even verder kijken naar het maagdarmkanaal of mogelijke oorzaken voor malabsorptie? Als de eigenaar gemotiveerd is, zou ik nog vitamine B12 en foliumzuur bepalen en indien vitamine B12 verlaagd is dan zou ik zeker ook het TLI (12 uur nuchter) eens meten. Mogelijk heeft deze kat toch iets van chronische enteropathie (ze hebben zeker niet allemaal duidelijke maagdarmklachten) of iets van EPI (exocriene pancreasinsufficientie) dat zorgt voor wat minder opname van voedingsstoffen? Indien nog niet gebeurd, zou ik ook het calcium bepalen (maar ik geloof dat dat al gebeurd was). Hypercalcemie kan ook leiden tot PUPD (al is het wel meer bij honden met hypercalcemie dat dit een typische klacht is en niet zo typisch bij katten). Komt daar allemaal niets uit dan denk ik dat je deze kat echt heel goed hebt opgewerkt. Dan zou ik aanraden om op zoek te gaan naar een voeding die zeer caloriedens is (maar liefst niet te hoog in fosfor, omwille van de nieren). Evt. een voedingsdeskundige als Esther Plantinga (Nutrissues | Pet Nutrition Consultancy) eens contacteren? Ik zou zeker ook aanraden om het TT4 en fT4 nog eens te bepalen binnen een 3-4 maanden en om elke 6 maanden een standaard bloed- en urineonderzoek bij deze kat te doen. En daarnaast natuurlijk zorgen dat je de bloeddruk op een goed peil krijgt!

Succes ermee!!

Geert

[Geert Paes]

He Michelle,

Ik werk meestal met de hydroxycobalamine ampullen, maar in principe moet cyanocobalamine (dat in catosal) zit ook werken.

Meer recentere studies tonen aan orale supplementatie vermoedelijk even effectief is als parenterale supplementatie (vroeger werd gedacht dat het oraal niet goed geabsorbeerd werd, maar er zijn nu toch verschillende studies die dat weerleggen. Oraal werk ik met Solgar 1000mcg B12 (dit is cyanocobalamine). De dosis voor orale supplementatie is dagelijks 50 microgram/kg (250 tot 1000 microgram afhankelijk van de grootte van de hond of 250 microgram bij de kat) oraal toe te dienen gedurende 12 weken en het serum vitamine B12-gehalte te bepalen 1 week na de laatste tablet.

Groetjes,

Geert