Geert Paes
Forum Gegeven Antwoorden
-
He Bernadette,
Heel goede vraag en ik ben het 100% met je eens. De triage ging specifiek over honden en katten. Qua konijnen zijn er uiteraard (naast anorexia) nog tal van andere zaken die beschouwd kunnen worden als erge spoedgevallen. Maar wat katten betreft, heb je ook helemaal gelijk dat een kat die niet meer eet ALTIJD beschouwd moet worden als een spoedgeval en dat je daarbij zeker ook niet mag wachten tot na het weekend.
Groetjes,
Geert
-
He Linde,
Ik ben geen neuroloog, dus durf niet al te veel advies te geven. Gewoon een paar bedenkingen:
Bij een Vizsla moet ik onmiddellijk aan kauwspiermyositis denken, maar het verhaal (behalve het kwijlen) klinkt daar wel niet echt naar. Zie je iets van spieratrofie thv de kauwspieren? Kan je de mond openen zonder pijnreactie?
Het omvallen past dan weer meer bij een vestibulaire aandoening. Kan perifeer of centraal zijn. Kunnen zijn oren er voor iets tussenzitten (bv. otitis media?)
En dan die afwezige dreigreflex en verminderde tonus linker aangezicht kan dan weer passen bij facialis probleem (kan evt ook gevolg zijn van otitis media). Het rare is dat je bij een facialis paralyse wel verwacht dat de hond niet kan knipperen, dus zowel een negatieve dreigreflex als een negatieve ooglidreflex. Kon hij links wel gewoon knipperen als je de ooglidreflex teste?
Zouden deze mensen er voor openstaan om gewoon eens bij een neuroloog op consult te gaan? Ze moeten daarom niet per se verdergaan met onderzoeken, maar dat zou je toch een beter idee kunnen geven van wat er mogelijk speelt bij deze hond?
Laat je het ons weten moest er nog iets uitkomen?
Groetjes,
Geert
-
He Hanne,
Moeilijk gevalletje! Vind het moeilijk om met zekerheid te zeggen wat er hier speelt ..
Ik vind dat deze hond eigenlijk ‘te goed’ stimuleert om een addison te zijn. Het is zeker niet de flat line die je zou verwachten bij een volledige addison. Als je de 3.7 mcg/dl omzet in nmol/l (dat zijn de waarden waar ik meestal naar kijk) dan komt hij boven 100 nmol/l. Ik heb nog niet veel Addison’s gezien die boven 100 stimuleren .. Kan deze hond iets van cortico’s gekregen hebben?? Zelfs topicale producten (bv voor zijn huid) kunnen het cortisol onderdrukken. Ik zou zeker nog eens heel goed navragen bij de eigenaar en ik zou hem voorlopig niet als een addison behandelen, maar eerder die ACTH stim nog eens gaan herhalen binnen een paar weken ofzo.
Maar ik ben ook niet super overtuigd van de pancreatitis 😉 Want dat cPL vind ik nu ook weer niet overdreven hoog. Maar goed, we weten dat met een chronische pancreatitis het uiteraard laag kan zijn en als je op echo toch duidelijk afwijkingen op de pancreas ziet, kan dat uiteraard wel het probleem zijn.
Ik zou bij deze hond wel ook nog durven denken aan andere zaken (bv een volledige voedselallergie –> hij leek al gevoelig voor kip, maar kan zijn dat hij nu op nog meer reageert). Ik zou geneigd zijn om (indien nog niet gedaan) zijn ontlasting te controleren zodat je 100% zeker bent dat er geen infectie is. Wat je qua voeding zou kunnen doen is misschien eens Purina HA proberen –> dat is low fat (dus goed moest het een chronische pancreatitis zijn) en ook gehydrolyseerd (dus goed als hij een voedselallergie heeft). Ik zou ook zijn B12 en foliumzuur eens controleren en kijken of hij gesupplementeerd moet worden. Als het daar allemaal niet beter mee wordt of niets uitkomt dan zou de volgende stap zijn om die ACTH stim te hehalen en als die niet heel duidelijk richting addison wijst dan zou ik biopten nemen van het maagdarmkanaal. We mogen ook niet vergeten dat het een Franse Bulldog is die soms aerodigestive disorder hebben. Meestal uit zich dat in chronische reflux en micro-aspiraties. Iets vaker geeft dat wat meer hoesten en regurgiteren dan echt braken en maagdarmklachten, maar bij een Franse Bulldog kan het altijd meespelen. Low fat voeding en frequent kleine maaltijden kan hierbij helpen.
Hou ons op de hoogte!
Veel succes ermee!
Geert
-
He Karin,
SUPER INTERESSANT!! Heel goed van je dat je bij deze hond B12 hebt gemeten!!
Wanneer ik een jonge Beagle zie met hypoB12 dan moet ik onmiddellijk denken aan Imerslund-Grasbeck syndroom (IG-S). Say what?? 😉 Ik heb hierover geleerd toen ik moest studeren voor mijn specialist examens, maar nog nooit een Beagle met IG-S gezien. Het is heel zeldzaam, maar bij dit gevalletje zou het wel kunnen passen. Uiteraard mogen we niet aan tunnel vision doen en kan hypoB12 ook door andere zaken veroorzaakt worden:
1) Malabsorptie bv. tgv een chronische enteropathie (bv. food responsive of steroid responsive enteropathy) of neoplasie of andere chronische aandoening (bv. chronische infectie of small intestinal bacterial overgrowth) van maagdarmkanaal.
2) EPI (exocriene pancreas insufficientie)
3) We kunnen het soms zien bij honden met atypische addison die chronische maagdarmklachten hebben.
4) En dan bij bepaalde rassen (zeker als ze het op zo’n jonge leeftijd ontwikkelen, moeten we denken aan IG-S (de typische rassen zijn Beagle, Border Collie en Komondor.
Er is een genetische test die je kan uitvoeren bij Beagles om te zien of deze hond aangetast is (het is een homozygoot recessieve aandoening, dus enkel dieren met twee mutaties in het gen zullen klinisch hypoB12 ontwikkelen). Je kan deze test bij Laboklin laten uitvoeren. Dit is de info van Laboklin in de UK, maar je kan de test ook gewoon in NL laten uitvoeren: LABOKLIN (UK)| Genetic Diseases | Dogs| Cobalamin Malabsorption (Imerslund-Gräsbeck syndrome (IGS))
Ze kunnen bij IG-S ook proteinurie ontwikkelen, dus een urineonderzoek kan zeker ook nuttig zijn.
Moest die test nu niet positief terugkomen en moest deze hond het klinisch weer terug slechter doen dan is het belangrijk om te kijken naar mogelijke andere oorzaken (je kan uiteraard dit ook eerst doen, maar de genetische test zal goedkoper zijn dan al deze testen). In dat geval is eigenlijk de standaard opwerking voor chronische maagdarmproblemen aangeraden:
1) ontlastingsonderzoek om infecties uit te sluiten
2) Basaal cortisol om addison uit te sluiten
3) TLI om EPI uit te sluiten
4) Hypoallergeen dieet (moest de dermatosis niet meer werken dan zou ik met anallergenic proberen)
5) evt galzuren pre en post om bv een portosystemische shunt uit te sluiten
6) Moest niets van dit een antwoord geven: bioptname van maagdarmkanaal.
Wat betreft de hypoB12: het B12 dat je meet in het bloed zegt eigenlijk niets over B12 op het cellulair niveau en als deze hond blijft sukkelen met zijn B12 dan is het betrouwbaarder om methylmalonzuur (MMA) te laten meten (kan tegenwoordig bij de meeste labo’s). MMA zal stijgen wanneer B12 te laag is. Een gestegen MMA toont dat er werkelijk een cellulair te kort is aan B12. En een cellulair tekort aan B12 kan echt nefaste gevolgen hebben op lange termijn, dus supplementatie is aangeraden. De meeste honden krijg je goed wanneer je de onderliggende oorzaak aanpakt. Bij IG-s moet je levenslang supplementeren omdat het een aangeboren probleem betreft dat je niet kan wegnemen. Een studie van een paar jaar geleden (bijgevoegd) toonde dat je de meeste honden goed krijgt met orale supplementatie. Deze studie toont ook dat serum B12 niet betrouwbaar was om op te volgen aangezien het vaak te laag bleef. Het is dus echt beter (zeker als de hond IG-s heeft) om MMA op te volgen.
Dagelijkse dosis voor orale therapie is cyano-cobalamine 1 mg per dag.
LAAT AUB WETEN WAT ERUIT KOMT! Ik ben echt benieuwd of deze hond mogelijk IG-S heeft!
Veel succes ermee!
Geert
laboklin.co.uk
LABOKLIN (UK)| Genetic Diseases | Dogs| Cobalamin Malabsorption (Imerslund-Gräsbeck syndrome (IGS))
Cobalamin malabsorption (merslunf-Gräsbeck Syndrome (IGS)) refers to a genetic disorder by which the vitamin B12, also known as cobalamin, fails to be absorbed from the intestine. Lack of cobalamin leads to changes in the hematopoietic system and to neurological symptoms … Lees verder
-
Beste Vanessa,
Goede vragen!
Hier zijn mijn antwoorden:
1) Ivm de parvo test voor katten: Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze test zelf niet ken. Het is een Belgisch bedrijf, dus hij is niet beschikbaar in Canada, waar ik werk. Ik heb even nagevraagd bij een paar collega’s in Gent (faculteit) en bij Velab: In Gent hadden ze ook nog niet gehoord van de katten parvo test. Bij Velab hebben ze er wel al van gehoord en bieden ze deze test sinds kort ook aan. Er zijn bij mijn weten wel geen echte studies gedaan om deze test te vergelijken met de ‘honden’ testen voor kattenparvo. Ik denk dat je sowieso bij alle parvo testen je bewust moet blijven van de limitaties: Over het algemeen een hoge specificiteit: dus wanneer positief (en niet recent gevaccineerd) dan zal het vermoedelijk om parvo gaan, maar een negatieve test sluit het NIET uit (want lage sensitiviteit van testen). MAAR: de sensitiviteit en specificiteit voor die katten parvo test is bij mijn weten NIET onderzocht, dus weet niet of we met zekerheid kunnen zeggen of dit ook geldt voor die test.
2) Ivm voedingssonde: Ik gebruik meestal rode rubberen sondes, maar kan ook een andere flexibele voedingssonde zijn (bv maatje 3.5 tot 5 Fr). Voor neusslokdarmsonde (doe ik meestal) meet je voor de lengte van de neus tot aan de 7e intercostaalruimte. Voor een neusmaagsonde (evt mogelijk bij zeer erge ileus om af en toe wat vocht uit de maag te verwijderen –> opgelet als je dit heel veel doet kan je hypokalemie en metabole alkalose veroorzaken) meet je van de neus tot aan de laatste rib. Een goed filmpje met instructies vind je hier (van iCatCare): Bing Videos
3) Ivm fecale transplantatie: Het kan in principe ook oraal, maar het wordt in de diergeneeskunde meestal rectaal gedaan, omdat dit een stuk makkelijker is en de resultaten erg vergelijkbaar (of soms zelfs beter) zijn. Beter omdat de goede bacterien minder worden afgebroken door het maagzuursap.
4) Ivm vaccinatie zwerfkatten: Amai, jullie doen het echt wel keigoed!! Ik denk dat het zeker nuttig is om de moeders te vaccineren zodat de maternale immuniteit beter is bij de kleintjes. Uiteraard kan de maternale immuniteit er dan ook weer voor zorgen dat de vaccins minder goed aanslaan, maar dan zijn ze tenminste vroeger beschermd. Ik denk dat het probleem in asielen is dat eerst en vooral de infectiedruk zeer hoog is en dat ten tweede ook de immuniteit van de kittens zwakker is tengevolge van meer stress etc. Om heel eerlijk te zijn, durf ik niet goed te antwoorden op je vraag omtrent vaccinaties specifiek in deze gevallen. Ik zou je heel erg aanraden om even contact op te nemen met de hulp desk van MSD (Contacteer ons – MSD Animal Health Belgium) zij gaan je zeker met deze vraag verder kunnen helpen!
Het is zo dat het dit jaar een bijzonder sterke en zeer virulente parvovirus variant is met zeker bij katten zeer veel sterfte. Omdat het zo’n groot probleem is heeft CatVets het initiatief genomen om een formulier aan te maken dat dierenartsen kunnen invullen om te melden wanneer ze een case van parvovirus hebben Mailchimp Survey Bedoeling is om deze info door te geven aan de faculteit. Dus als je cases hebt, zeker even dit formulier invullen!
Hopelijk kan je hiermee verder!!
Groetjes
Geert
-
He Charlotte,
Speciaal gevalleke ..
Als je naar dat USG kijkt dan kunnen we eigenlijk uitsluiten dat deze hond PUPD heeft, want zijn urine is mooi geconcentreerd. Diabetes insipidus lijkt me zeer onwaarschijnlijk met zo’n mooi geconcentreerde urine. Ik zou door de eigenaar de wateropname wel eens laten meten. Moest die toch hoger zijn dan normaal (> 100 ml/kg/dag) dan drinkt hij effectief wel te veel, maar dan weet je dat dat psychogeen (primaire polydipsie) gaat zijn, want haar USG is normaal. Als ze niet meer dan normaal drinkt dan zullen de plasjes niet het gevolg zijn van te veel te drinken en dan is de vraag waarom dat ze die plasjes dan wel doet.
Als ze het echt heel bewust doet: m.a.w de eigenaar ziet haar zich echt neerzetten en bewust plassen, dan zou het zeker om iets gedragsmatig kunnen gaan. Maar dan moet het echt gaan om perfect normaal plassen en heel bewust in huis plassen.
Is het toch eerder onbewust en vindt de eigenaar bv. kleine plasjes waar ze gelegen heeft dan zou ik eerder denken aan urinaire incontinentie. Het is jammer dat het een teefje is, want ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om bij haar een urinecatheter te plaatsen. Moest dat wel kunnen dan zou je haar eens op de praktijk kunnen laten plassen en daarna een urinesonde plaatsen en kijken hoeveel residueel volume nog in de blaas zit om te kijken of ze zich volledig kan leeg plassen of niet. Je zou ipv een urinesonde plaatsen evt met de echo even kunnen kijken nadat ze geplast heeft of haar blaas mooi leeg is. Als ze zich mooi leegplast dan kunnen oorzaken voor incontinentie bv. SMI zijn. Plast ze zich niet mooi leeg dan heb je te maken met een overloopblaas of bv. blaasatonie.
In het bloedonderzoek valt me wel op dat haar eiwitten wat laag zijn en dat ze wat eiwit in haar urine heeft. Ik zou ter volledigheid nog een eiwit/creat ratio doen op haar urine en ik zou ook aanraden om pre-en postprandiale galzuren te overgen –> bij een portosystemische shunt kunnen ze soms psychogene polydipsie ontwikkelen.
Voor de eosinofilie zou ik haar eens ontwormen en dan kijken of die eosinofielen zich normaliseren.
Niet gemakkelijk! Laat weten wat eruit komt!
Groetjes,
Geert
-
He Charlotte,
Wat was het soortelijk gewicht van de urine bij deze hond? En hoeveel drinkt deze hond? Denk je dat hij PUPD heeft en daardoor ‘ongelukjes’ heeft of denk je dat hij pollakisurie heeft en eerder ‘lagere urinewegklachten’. Plast hij volledig normaal en plast hij zich leeg wanneer hij plast? Zijn we zeker dat hij bv. niet een overloopblaas heeft?
Waren de lymfocyten binnen de normaalwaarden? Was het MCV normaal?
Is hij recent behandeld tegen parasieten (omwille van die eosinofilie)? Ik zou sowieso al een basaal cortisol doen om atypische addison uit te sluiten (kan ook eosinofilie geven en kan PUPD geven).
Het verdere plan hangt voor mij een beetje af van of je denkt dat hij PUPD heeft (en in dat geval dus ook een laag USG heeft –> en de waarde van het USG zelf bepaalt bij mij ook mee het plan –> bv bij diabetes insipidus zie je vaak een heel sterk verlaagd USG) of dat je eerder denkt dat hij lagere urinewegklachten heeft of misschien wel eerder in de richting van incontinentie tgv een overloopblaas?
Groetjes,
Geert
-
He Karin,
Als je naar de slagschaduw op het echo beeld kijkt, lijkt het idd om galstenen te gaan. Ik heb in bijlage een mooie, recent gepubliceerde studie over cholelithiase bij katten toegevoegd. Je zal zien dat de helft van de katten met cholelithen in deze studie geen klinische klachten vertoonde, dus dat het inderdaad een toevalsbevinding kan zijn. Dat gezegd zijnde, toont deze studie ook dat het vaak gelinkt is aan de aanwezigheid van een onderliggende hepatopathie en dat dieren met een gestegen ALT meer waarschijnlijk klinische klachten hadden en/of een onderliggende hepatopathie hadden. Een ALT van 1600 is echt wel hoog, dus dat doet me bij deze kat toch ook vermoeden dat er mogelijk wel iets van hepatopathie aanwezig is. In de ideale wereld doe je verdere onderzoeken bij deze kat: aanprikken van gal voor cytologie en galcultuur, biopten van lever (en omdat de kat toch al jaren chronisch braakt zou ik er dan ook ineens van het maagdarmkanaal nemen ;-)), fPL of DGGR lipase om te kijken of de pancreas ook betrokken is, Vit B12. De verdere testen zouden je dan een idee kunnen geven of dit 1) infectieus is (neutrofiele cholangitis, cholangiohepatitis) of 2) immuungemedieerd (lymfocytaire cholangitis of cholangiohepatitis). Gezien de leeftijd van de kat en het chronisch verhaal van de klinische klachten, lijkt het tweede me het meest waarschijnlijke. Katten hebben vaak inflammatie in lever/galwegen, pancreas en maagdarmkanaal (triaditis). Je zou eens kunnen proberen met een hypoallergene voeding en kijken of dat een verschil maakt (in het braken en in de ALT waarden). Je zou ook ursochol aan de behandeling kunnen toevoegen (hoewel de efficaciteit van ursochol bij katten met cholelithen nog niet onderzocht is geworden). Als de hypoallergene voeding geen verbetering geeft, zou je een corticosteroid (prednisolone) kunnen proberen (uiteraard NIET samen met de metacam en even een paar dagen minstens tussenlaten voor je start met pred na stoppen met de metacam). Ik zou dan bij deze kat eerder voor een anti-inflammatoire dosis gaan (bv. 0.5 mg/kg BID) in afbouwend schema en kijken wat er dan gebeurt met het ALT. Aangezien die kat geen klinische klachten vertoont, kan je uiteraard ook een afwachtende houding aannemen (en als je toch iets wil doen bv. ursochol en zentonyl ofzo geven) en kijken wat er gebeurt.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Saar,
Hele goede vraag! Er bestaat zoveel discussie over het gebruik van ‘zuurremmers’ zoals proton pomp inhibitoren (bv. pantoprazole, omeprazole) en H2 remmers (bv. ranitidine, famotidine) bij honden en katten. Ik heb je de ACVIM consensus richtlijnen van 2018 bijgevoegd over het gebruik van zuurremmers dat toont dat we (alleszins in 2018, maar ik moet zeggen dat er sindsdien nog niet heel erg veel bijkomende studies zijn uitgevoerd) niet goed weten in welke situaties zuurremmers echt ‘effectief’ zijn en aangewezen zijn om te geven. Sinds die consensus richtlijnen gepubliceerd zijn, is er een beetje een shift ontstaan van de situatie waarbij zowat aan elke gehospitaliseerd patient die ietwat slecht is een zuurremmer werd gegeven naar het enkel en alleen te geven wanneer duidelijk bewijs dat het nodig was. En op basis van de consensus richtlijnen zijn dat de dieren waarbij dat er echt sprake is van ulceraties in het maagdarmkanaal. Uit de richtlijnen kwam dat er geen bewijs is dat dieren die kritisch ziek zijn of dieren met bv. een acute pancreatitis etc baat hebben aan een zuurremmer. Of het absoluut nuttig is om ze te geven bij dieren met acute hemorrhagische gastroenteritis is, bij mijn weten, nooit onderzocht geworden. Idealiter zou er een studie uitgevoerd worden waarbij een groep honden met AHGE bv. pantoprazole krijgt en een andere groep een placebo krijgt en dan wordt gekeken of de pantoprazole een positief effect heeft op de uitkomst.
Dat gezegd zijnde, moet ik zelf eerlijk zeggen dat wanneer ik een hond heb die kritisch ziek is en die fulminante bloederige diarree, melena en/of hematemesis heeft, ik dit dier WEL een proton pomp inhibitor zoals pantoprazole of omeprazole zal geven. Een beetje onder het mom ‘baat het niet dan schaadt het niet’. En aangezien een studie heeft aangetoond dat omeprazole aan 1 mg/kg twee keer per dag effectiever is dan wanneer het 1 keer per dag gegeven wordt, geef ik het in deze situaties dan ook aan de 1 mg/kg twee keer per dag. Hebben we bewijs dat ons zegt dat honden met AHGE baat hebben bij een proton pomp inhibitor? Nee, dat bewijs is er niet. En het is dus mogelijk dat het niet nodig is om het te geven. Maar ik doe het wel in die situaties waarbij ik me echt veel zorgen maak over ‘de intactheid’ van het maagdarmkanaal.
Sorry, soms zijn er geen eenduidige antwoorden 😉 Ik hoop dat je hiermee verder kan!
Groetjes,
Geert
-
He Petra,
Een hele goede vraag! Ik wil even duidelijk meegeven dat de volgorde van het lichamelijk onderzoek die ik in de bijscholing heb meegegeven, de volgorde is die ik aanhoud bij STABIELE patienten. Sorry dat ik dit niet duidelijk in de bijscholing vermeld heb. Wanneer het om een patient gaat die binnenkomt en waarvan je duidelijk ziet dat deze cardiovasculair niet stabiel is of in algemeen slechte toestand verkeert dan is de SPARTA volgorde 100% de juiste volgorde. In deze situaties zijn huidturgor en lymfeknopen minder belangrijk dan bv. het controleren van de pols, controleren van ademhaling etc.
Dat gezegd zijnde hou ik vaak wel gewoon altijd mijn zelfde volgorde aan. Puur en alleen omdat dat zo’n automatisme is en ik op die manier ook niets over het hoofd zie. Het duurt mij ook letterlijk maar 10 seconden om rap de huidturgor en lymfeknopen te checken. Maar je hebt 100% gelijk dat deze zaken in een spoedsituatie van ondergeschikt belang zijn, dus in deze gevallen mag je ze gerust als laatste doen. Zorg er gewoon voor dat je ze niet vergeet te controleren 😉 Ik heb al gezien dat een hond op spoed is binnengekomen en dat de spoedarts de lymfeknopen niet gecontroleerd had (kan iedereen overkomen wanneer je een algemeen slechte patient voor je hebt) en dat achteraf bleek dat die hond echt ontzettend opgezette lymfeknopen had en uiteindelijk lymfoma bleek te hebben. Hopelijk verduidelijkt dit het!
Groetjes,
Geert
-
He Jasmine,
Ik had ondertussen ook al een update gekregen van Caroline. Wat heb jij toch veel pech met je dieren zeg!! Magnifiek dat je zo goed voor hen zorgt en ik hoop dat je nu je hoop ellende wel hebt gehad en dat al de rest gezond blijft!! En ik hoop dat Stevie geen nieuwe stenose ontwikkelt.
Bedankt om ons een update te geven en superveel succes met al je diertjes!
Geert
-
He Jasmine!
Wat fijn dat zijn anemie alleszins de juiste kant aan het uitgaan is!! Ik hoop dat de orthopedist nog verder kan helpen met zijn knieen. Ik vrees dat NSAIDS echt geen optie meer zijn voor hem .. Misschien met Librella in combinatie met andere pijnmedicaties? Ik weet dat het niet ideaal is, maar in mijn ervaring: eenmaal ze zo gereageerd hebben op NSAIDs niet meer geven, omdat ze er dan echt zeer gevoelig aan zijn ..
Veel succes er nog mee! Ik duim dat de anemie de juiste richting blijft uitgaan (verwacht ik van wel) en dat jullie hem comfortabel kunnen krijgen met iets anders!
Groetjes,
Geert
-
He Patricia,
Ik zou voorlopig even afwachten en zien of hij alsmaar blijft beteren met het stoppen van de vetoryl. Ik heb ook eens ooit een hond gehad die bijniernecrose heeft gedaan nadat hij een paar jaar op vetoryl stond en dan eigenlijk in addison crisis werd aangeboden en na het stoppen van de vetoryl had die nog wel een tijdje nodig om zich weer helemaal lekker te voelen. Je had deze hond eigenlijk wat extra prednisolone kunnen bijgeven (aan de fysiologische addison dosis van 0.1 mg/kg bid). Ik denk niet dat ik dat nu nog zou doen aangezien zijn cortisol omhoog is gekomen, maar ik zou hem misschien wel verder nog wat ondersteunend behandelen met cerenia en misschien wat mirtazapine voor zijn eetlust (al moet ik zeggen dat de resultaten met mirtazapine bij honden wat wisselender zijn dan bij katten). Ik ben zelf niet zo’n voorstander van een zuurremmer als er niet echt duidelijk sprake is van ulceraties of erge esophagitis of zoiets. Hopelijk heeft hij gewoon nog een beetje extra tijd nodig. Het is heel moeilijk om te voorspellen of hij uiteindelijk terug vetory zal nodig hebben of niet. Zoals Dechra zegt: zeker en vast niet terug op vetoryl tenzij hij echt weer terug PUPD en polyfagie heeft en op dat moment zou ik zeker ook de ACTH stim herhalen VOOR de vetoryl om toch zeker te zijn dat hij echt wel te veel cortisol produceert. En dan gaat hij daarna heeeeeel goed opvgevolgd moeten worden, want eenmaal ze zo gereageerd hebben op de vetoryl zijn ze in mijn ervaring vaak heel erg gevoelig voor de vetoryl (vaak ook een stuk lagere dosis nodig etc).
Zou het bij deze hond nog om een macrotumor kunnen gaan? Maar als hij gewoon normaal gedrag vertoont en geen neurologische klachten heeft dan moet dat niet noodzakelijk. Het zou echt puur van een addison crisis kunnen zijn dat hij even zo slecht is geweest. Even afwachten en zien hoe hij in de komende paar weken reageert!
Succes ermee!
Geert
-
Hopelijk is het allemaal gepasseerd!
We duimen!!
-
He Laura,
Heeft de kitten het overleefd? Het is helaas niet abnormaal voor kitten met parvo om niet veel diarree te hebben. Katten presenteren zich met parvo net iets anders dan honden. Ik heb zelf geen ervaring met zylexis. Bij mijn weten is er maar 1 kleine studie naar gedaan die niet heel veel succes gaf met dit medicijn. Maar ik snap 100% dat het wel geprobeerd wordt. Wat neupogen betreft: het is een medicijn dat de aanmaak van witte bloedcellen stimuleert. Hier in Canada wordt het soms gebruikt bij honden met parvo omdat een kleine studie toonde dat het wel leidde tot een snellere stijging van de witte bloedcellen. Bij katten is er geloof ik maar 1 studie naar gedaan en die toonde geen verbetering in de witte bloedcellen. Het blijft op dit moment dus helaas vooral nog neerkomen op ondersteunende behandeling. Zie cursus ‘parvovirus’ en/of de twee protcollen over de behandeling van parvovirus in de protocollen bib.
Groetjes,
Geert
